W języku niemieckim możemy wyrażać przyszłość na kilka sposobów. Możemy do tego wykorzystać aż trzy czasy: Präsens, Futur I oraz Futur II. W tym artykule omówimy każdy z nich.
Zanim zaczniemy, przypomnimy, że w języku niemieckim istnieje sześć czasów:
Czas teraźniejszy Präsens
Czas przeszły Perfekt
Czas Präteritum
Czas zaprzeszły Plusquamperfekt
Czas przyszły Futur I
Czas przyszły Futur II
W języku niemieckim przyszłość jest bardzo często wyrażana przez czas teraźniejszy Präsens wraz z odpowiednim określeniem czasu. Dzieje się tak wtedy, gdy mówimy o planach i zamiarach, np.:
Zajrzyj do wpisu Odmiana czasowników w czasie Präsens, aby powtórzyć wiadomości o czasie teraźniejszym.
Czas przyszły Futur I stosujemy zazwyczaj do opisywania:
naszych przypuszczeń, przewidywań odnoszących się do przyszłości, np.
planów, postanowień, zamiarów, np.
obietnic, np.
przypuszczeń odnoszących się do teraźniejszości, np.
Futur I to czas złożony, składa się z odmienianego czasownika werden i bezokolicznika czasownika głównego, który stoi na końcu zdania.
Porównaj przykłady:
Czas teraźniejszy Präsens | Czas przyszły Futur I |
|---|---|
Ich bin zu Hause. | Ich werde zu Hause sein. |
Ich studiere in Deutschland. | Ich werde in Deutschland studieren. |
Die Kinder spielen draußen. | Die Kinder werden draußen spielen. |
Pamiętaj, że bezokoliczniki w języku niemieckim mają zawsze końcówkę -en (machen – robić) lub -n (sein – być).
Jest to bardzo ważny czasownik w języku niemieckim. Może on być użyty w zdaniu w następujących funkcjach:
do wyrażania różnych zmian, tzn. jako stawać się
jako część formy czasu przyszłego
jako część formy strony biernej.
Czasownik werden (stawać się) jest czasownikiem nieregularnym i odmienia się następująco:
ich werde | ja staję się |
du wirst | ty stajesz się |
er/sie/es wird | on/ona/ono staje się |
wir werden | my stajemy się |
ihr werdet | wy stajecie się |
sie/Sie werden | oni/one/państwo stają się |
Czasownika werden użyjemy do opisania różnych zmian, jak np. zmiana pogody, zmiana stanu zdrowia, wieku:
Czasownik modalny w czasie przyszłym Futur I znajduje się w bezokoliczniku na końcu zdania.
Poznaj niemieckie czasowniki modalne: Część 1: mögen i wollen | Część 2: können i dürfen | Część 3: müssen i sollen.
Czasu Futur II używamy bardzo rzadko:
gdy chcemy podkreślić zakończenie danej czynności w konkretnym momencie w przyszłości, np.
żeby wyrazić przypuszczenie, że jakieś zdarzenie nastąpiło, np.
Tak jak w języku codziennym Futur I bywa często zastępowany przez czas Präsens, tak czas Futur II przez czas Perfekt. Powiedzielibyśmy więc:
Futur II tworzymy następująco:
Tutaj przeczytasz więcej o czasowniku SEIN.
Kiedy stosujemy czas Futur I?
Futur I stosujemy, aby wyrazić przypuszczenia, plany lub postanowienia, a także obietnice.
W jaki sposób tworzymy czas Futur I?
Czas przyszły Futur I w języku niemieckim tworzony jest w bardzo prosty sposób. Składa się on z formy osobowej czasownika werden oraz bezokolicznika, który znajduje się na końcu zdania.
Czym różni się Futur I od Futur II?
Futur I służy do opisywania przyszłych zdarzeń, planów, obietnic lub przypuszczeń na temat teraźniejszości lub przyszłości, a Futur II używamy, gdy chcemy podkreślić, że dana czynność zakończy się w określonym momencie w przyszłości, lub wyrazić przypuszczenie o przeszłości. W skrócie: Futur I = coś się wydarzy / jest planowane; Futur II = coś się zakończy w przyszłości lub już się wydarzyło (przypuszczenie).
Rozpocznij naukę niemieckiego w aplikacji do nauki języków Prestonly. Wypróbuj bezpłatnie przez 7 dni i zyskaj:
Czas na ćwiczenia!
Ćwiczenie 1. Przekształć podane zdania w wypowiedzi przedstawiające plany i marzenia w czasie Futur I.
Ćwiczenie 2. Przetłumacz poniższe zdania z języka polskiego na niemiecki. Wykorzystaj podane w artykule zasady dotyczące mówienia o przyszłości.
Karolina
Rodzajniki informują nas między innymi o rodzaju rzeczownika. W języku niemieckim występują trzy rodzaje rzeczowników: męski (m), żeński (f), nijaki (n). Większość słowników do określania rodzaju rzeczownika stosuje oznaczenia maskulin (m), feminin (f), neutrum (n). Wyróżniamy dwa typy rodzajników: określone i nieokreślone.
Karolina
Zaimek pytający rozpoczyna tzw. pytania o informację, po niemiecku nazywane również W-Fragen, ponieważ wszystkie zaimki pytajne rozpoczynają się na literę w.
Karolina
Zaimki osobowe (Personalpronomen) w zdaniu zastępują użyty wcześniej rzeczownik i pomagają nam unikać powtórzeń. Niemieckie zaimki osobowe przybierają różne formy – a to dlatego, że nie tylko wskazują osobę i liczbę, ale odmieniają się także przez przypadki.
