Nominativ – mianownik w języku niemieckim

Mianownik niemiecki (Nominativ) – charakterystyka

W języku niemieckim wyróżniamy cztery przypadki:

• Nominativ (mianownik)

• Genitiv (dopełniacz)

• Dativ (celownik)

• Akkusativ (biernik).

O bierniku pisaliśmy w artykule: Biernik (Akkusativ) w języku niemieckim. Dziś zajmiemy się za to mianownikiem.

Na jakie pytania odpowiada Nominativ?

Nominativ, podobnie jak w języku polskim, odpowiada na pytania wer? was? (kto? co?).

Kiedy stosujemy Nominativ?

Warto zapamiętać, że:

• w mianowniku zawsze występuje podmiot zdania, czyli osoba czy rzecz, która wykonuje daną czynność (o szyku zdań dowiesz się w tekście: Jak tworzyć proste zdania po niemiecku)
  

  Das Buch ist interessant.

  Książka jest ciekawa.
  Der Student ist aus Deutschland.

  Student jest z Niemiec.

• formę Nominativ przyjmują rzeczowniki występujące z czasownikami: sein (być), bleiben (pozostać), werden (stawać się), heißen (nazywać się) i scheinen (wydawać się), np.
  

  Dein Vater scheint ein Choleriker zu sein.

  Twój ojciec wydaje się cholerykiem.
  Mein Sohn ist ein angesehener Arzt geworden.

  Mój syn został uznanym lekarzem.
  Der Wal ist ein großes Säugetier, das im Meer lebt.

  Wieloryb jest dużym ssakiem, który żyje w morzu.
  Czyli w mianowniku (Nominativ) występuje także drugi (poza podmiotem) rzeczownik w zdaniu.

Nominativ – odmiana rodzajnika w mianowniku

Oto formy podstawowe niemieckich rodzajników w mianowniku (Nominativ):

Przykłady zdań z rodzajnikiem w mianowniku (Nominativ):

Pamiętaj, że rodzajnik nieokreślony w mianowniku liczby pojedynczej dla rodzaju męskiego i nijakiego jest taki sam: der, das = ein, die = eine.

Odmiana zaimków osobowych i dzierżawczych w Nominativ

Odmianie przez przypadki podlegają różne części mowy, w tym między innymi zaimki.

Zaimki osobowe (Personalpronomen), które stosujemy, aby wskazać na osobę czy rzecz, o której mówimy, odmieniają się w następujący sposób:

Więcej o odmianie zaimków osobowych przez różne przypadki znajdziesz tutaj: Odmiana zaimków osobowych w języku niemieckim.

Zaimki dzierżawcze (die Possessivpronomen) zastępują rodzajniki i – podobnie jak one – odmieniają się przez przypadki. Są one bardzo zbliżone formą do rodzajnika nieokreślonego (ein, eine) i przeczenia kein. Warto zapamiętać, że zaimki dzierżawcze są używane w języku niemieckim częściej niż w języku polskim

Oto odmiana zaimków dzierżawczych w mianowniku (Nominativ):

Przyjrzyj się przykładowym zdaniom:

Zapamiętaj!

• Nominativ (niemiecki mianownik) odpowiada na pytania: wer? was? (kto? co?).

• W mianowniku (Nominativ) zawsze występuje podmiot zdania, a także drugi rzeczownik występujący po czasownikach: sein (być), bleiben (pozostać), werden (stawać się), heißen (nazywać się) i scheinen (wydawać się).

• Niemieckie zaimki osobowe w mianowniku to: ich, du, er, sie, es, wir, ihr, sie/Sie.

• Nominativ rodzajników określonych w liczbie pojedynczej brzmi: der (m), die (f), das (n), a dla rodzajników nieokreślonych: ein (m, n) i eine (f). W liczbie mnogiej w mianowniku występuje tylko jedna forma rodzajnika określonego – die (niezależnie od rodzaju), natomiast w rodzajnik określony w liczbie mnogiej pomijamy.

Übungszeit

Czas na ćwiczenia. Przetłumacz poniższe zdania z języka polskiego na niemiecki, używając odpowiednich form w mianowniku (Nominativ):

1. To jest krzesło. Ono jest wygodne.

   Das ist ein Stuhl. Er ist bequem.

2. Nasz syn studiuje w Monachium.

   Unser Sohn studiert in München.

3. To jest ekspres do kawy.

   Das ist eine Kaffeemaschine.

4. Czy to jest wasz dom?

   Ist das euer Haus?

5. Książka jest ciekawa.

   Das Buch ist interessant.

6. Szkoła jest tam.

   Die Schule ist dort.

7. Ich lot jest opóźniony.

   Ihr Flug hat Verspätung.

8. To nie są książki.

   Das sind keine Bücher.

Pokaż odpowiedzi