Przymiotniki pozwalają nam przedstawiać precyzyjne opisy lub wyrażać swój stosunek do czegoś lub kogoś, a więc pomagają wymieniać poglądy z innymi. W tym artykule nauczysz się tworzyć przymiotniki w języku hiszpańskim i wzbogacisz swoje wypowiedzi. Hiszpańskie przymiotniki zmieniają końcówki w zależności od rodzaju i liczby rzeczowników, które opisują.
Przymiotniki w rodzaju męskim mają zwykle końcówkę -o, a w rodzaju żeńskim -a:
blanco – biały, blanca – biała
pequeño – mały, pequeña – mała
polaco – polski, polaca – polska.
Przymiotniki zakończone na -e, -a lub spółgłoskę mają zazwyczaj taką samą formę niezależnie od rodzaju:
grande – duży(-a)
amable – miły(-a)
caliente – gorący(-a)
optimista – optymistyczny(-a)
normal – normalny(-a)
eficaz – skuteczny(-a)
feliz – szczęśliwy(-a)
joven – młody(-a).
Niektóre przymiotniki zakończone spółgłoską w rodzaju męskim mają jednak inną formę w rodzaju żeńskim, którą tworzymy, dodając -a. Należą do nich:
przymiotniki zakończone w rodzaju męskim na -or: hablador – rozmowny, habladora – rozmowna
przymiotniki pochodzące od nazw państw: español – hiszpański, española – hiszpańska;
francés – francuski, francesa – francuska.
Przymiotniki opisujące rzeczowniki w liczbie mnogiej przyjmują końcówkę -s:
un chico bajo (niski chłopak) → unos chicos bajos (niscy chłopcy)
una chica baja (niska dziewczyna) → unas chicas bajas (niskie dziewczyny).
Jeśli przymiotnik w liczbie pojedynczej kończy się spółgłoską, to liczbę mnogą tworzymy, dodając -es:
normal → normales
francés → franceses.
Przymiotniki zakończone na z wymagają dodatkowo zamiany z na c, np.:
feliz → felices
eficaz → eficaces.
Przymiotnik występuje zwykle po rzeczowniku:
un día normal – normalny dzień
unos libros interesantes – ciekawe książki.
Przymiotnik bueno/buena najczęściej stawiamy przed rzeczownikiem:
Zauważ, że przed rzeczownikiem w liczbie pojedynczej forma rodzaju męskiego bueno gubi końcówkę -o.
Istnieje jednak grupa takich przymiotników, które możemy stawiać przed rzeczownikami lub po nich i których znaczenie się zmienia w zależności od ich miejsca w zdaniu. Po rzeczowniku mają one znaczenie dosłowne, a przed nim – przenośne. Poniżej znajdziesz przykłady wraz z wyjaśnieniami.
Przed rzeczownikiem | Po rzeczowniku |
---|---|
viejo | viejo |
antiguo | antiguo |
grande (lub jego skrócona forma gran) | grande |
nuevo | nuevo |
pequeño | pequeño |
pobre | pobre |
raro | raro |
solo | solo |
simple | simple |
único | único |
cierto | cierto |
Mamy nadzieję, że podobał Ci się ten artykuł i teraz będziesz używać przymiotników z większą pewnością. Pamiętaj, że hiszpańskie przymiotniki podlegają odmianie, a ich miejsce w zdaniu nie jest przypadkowe. W języku hiszpańskim przymiotnik występuje zazwyczaj po rzeczowniku, ale istnieje grupa wyjątków, które postawimy przed nim. Wówczas znaczenie zmienia się z dosłownego na przenośne.