Czasowniki francuskie można podzielić na trzy grupy koniugacyjne, czyli kategorie czasowników, które odmieniają się w podobny sposób:
Pierwsza grupa zawiera czasowniki regularne kończące się w bezokoliczniku na -er.
Druga grupa zawiera czasowniki regularne kończące się na -ir.
Trzecia grupa obejmuje wszystkie czasowniki nieregularne, w tym czasowniki kończące się na -ir, -oir i -re.
Do pierwszej i drugiej należą czasowniki regularne, natomiast do trzeciej – nieregularne. W tym artykule omówimy odmianę czasowników regularnych.
Grupa pierwsza jest najbardziej liczna (ponad 10 tysięcy czasowników) i stale powiększa się o nowe czasowniki, np. googler – googlować.
Czasowniki pierwszej grupy zakończone są w bezokoliczniku na -er i w czasie teraźniejszym w odmianie przyjmują końcówki:
-e | -ons |
-es | -ez |
-e | -ent |
Są to czasowniki regularne.
Spójrzmy na przykład na odmianę czasownika szukać:
chercher (szukać) | |
je cherche | ja szukam |
tu cherches | ty szukasz |
il/elle cherche | on/ona szuka |
on cherche | szuka się |
nous cherchons | my szukamy |
vous cherchez | wy szukacie, pan/pani szuka, państwo szukają |
ils/elles cherchent | oni/one szukają |
Tematem czasownika jest cherch-, do którego dodajemy końcówki. Tylko dwie końcówki są czytane: -ons i -ez; pozostałych nie czytamy. To zaimek wskazuje na osobę, o której mówimy. W 3. osobie (il, ils, elle, elles) liczbę mnogą rozpoznajemy w wymowie po łączeniu międzywyrazowym (np. ils ont) lub wynika ona z kontekstu, np.
Przykłady czasowników I grupy:
aimer - kochać, lubić
désirer - pragnąć
essayer - przymierzać
jouer à - grać w
parler - mówić
préférer - woleć
trouver - znaleźć
Przyjrzyjmy się czasownikom pierwszej grupy w zdaniach:
Czasowniki, które w sylabie poprzedzającej końcówkę -er mają literę e bez akcentu, np. lever (podnieść), w odmianie przyjmują l’accent grave nad literą e (è) wtedy, gdy nie jest wymawiana końcówka:
je | lève |
tu | lèves |
il/elle/on | lève |
nous | levons |
vous | levez |
ils/elles | lèvent |
Jeśli nie wiemy, w którą stronę postawić akcent nad e, pamiętajmy, że l’accent grave (è) stawiamy wtedy, gdy po e w danej sylabie wymówimy jeszcze spółgłoskę, np.:
la mère – matka
je préfère – wolę
sévère – poważny, surowy
tiède – ciepły
complètement – całkowicie, zupełnie.
Dotyczy to czasowników takich jak:
mener – prowadzić
emmener – zabrać ze sobą
se lever – wstać
peser – ważyć
geler – mrozić
peler – obierać ze skórki
acheter – kupić
achever – dokończyć
semer – siać
Porównaj:
Czasowniki drugiej grupy, które są regularne, kończą się w bezokoliczniku na -ir i odmieniają się według następującego schematu:
W liczbie mnogiej mają grupę liter -iss- przed końcówką. Oto wzór odmiany w czasie teraźniejszym:
finir – kończyć | |
je | finis |
tu | finis |
il/elle/on | finit |
nous | finissons |
vous | finissez |
ils/elles | finissent |
Zauważ, że wystarczy zapamiętać jedną formę w liczbie pojedynczej i w liczbie mnogiej, by móc posługiwać się tymi czasownikami:
réfléchir | je réfléchis | nous réfléchissons |
choisir | je choisis | nous choisissons |
remplir | je remplis | nous remplissons |
applaudir | j’applaudis | nous applaudissons |
guérir | je guéris | nous guérissons |
nourrir | je nourris | nous nourrissons |
Popatrz na zdania, w których pojawiają się czasowniki drugiej grupy:
Do drugiej grupy koniugacyjnej należą też czasowniki pochodzące od przymiotników:
blanc, blanche | blanchir |
faible | affaiblir |
jaune | jaunir |
lent | ralentir |
maigre | maigrir |
pâle | pâlir |
rouge | rougir |
vieux, vieille | vieillir |
Sprawdź:
Pamiętaj, że francuskie czasowniki odmieniają się według trzech koniugacji. Grupa 1. i 2. obejmują czasowniki regularne – ich odmiana jest dość prosta, bo polega na dodaniu do tematu odpowiedniej końcówki. Pierwsza grupa to czasowniki zakończone na -er, dodajemy do nich końcówki: -e, -es, -e, -ons, -ez, -ent. W przypadku czasowników drugiej koniugacji od bezokolicznika odrywamy -ir i dodajemy następujące końcówki: -is, -is, -it / -(iss)ons, -(iss)ez, -(iss)ent. Do trzeciej grupy należą czasowniki, których odmiana jest nieregularna, dlatego ich nauka sprawia więcej problemów. Dzięki wzorom odmiany i praktyce już wkrótce zaczniesz płynnie się komunikować.
Przetłumacz poniższe zdania z języka polskiego na francuski, stosując zasady opisane powyżej.