Przymiotniki zachowują się tak jak rzeczowniki. Przyjmują odpowiednie końcówki w zależności od rodzaju i liczby – zgadzają się z określanymi rzeczownikami.
Dla rodzaju żeńskiego charakterystyczna jest końcówka -a, która w liczbie mnogiej zmienia się w -e:
Rodzaj męski rozpoznać można po końcówce -o w licznie pojedynczej oraz -i w liczbie mnogiej:
Przymiotniki zakończone na -e mają jednakową postać dla obu rodzajów:
Przymiotnik stawiamy zwykle po rzeczowniku, a więc odwrotnie niż po polsku. Postawiony przed rzeczownikiem ma często znaczenie przenośne, np.:
un amico vecchio – stary przyjaciel (przyjaciel w podeszłym wieku)
un vecchio amico – stary przyjaciel (taki, z którym znamy się od lat)
Aby wzmocnić dany przymiotnik, możemy dodać do niego końcówkę -issimo. To tak, jakbyśmy dołączyli do niego przysłówek bardzo.
bellissima = molto bella – bardzo piękna
piccolissimo = molto piccolo – bardzo mały
Podstawowych przymiotników najlepiej uczyć się parami przeciwieństw. Oto niektóre z nich:
allegro – wesoły | triste – smutny
alto – wysoki | basso – niski
aperto – otwarty | chiuso – zamknięty
bello – ładny | brutto – brzydki
buono – dobry | cattivo – zły
giovane – młody | anziano – stary
grande – duży | piccolo – mały
grasso – gruby, tłusty | magro – chudy
lungo – długi | breve/corto – krótki
nuovo – nowy | vecchio – stary
pesante – ciężki | leggero – lekki
ricco – bogaty | povero – biedny
veloce – szybki | lento – powolny
Rozpocznij naukę włoskiego w aplikacji do nauki języków Prestonly. Wypróbuj bezpłatnie przez 7 dni i zyskaj:
Kolory odmieniają się tak jak inne przymiotniki. Wyjątkiem są: rosa – różowy, blu – niebieski, viola – fioletowy, beige – beżowy, które mają zawszę tę samą formę.
Poniżej przykłady odmiennych nazw kolorów:
rosso – czerwony
giallo – żółty
verde – zielony
marrone – brązowy
bianco – biały
nero – czarny
grigio – szary, siwy
arancione – pomarańczowy.
Przymiotniki od nazw państw, miast i regionów oraz nazwy mieszkańców mają po włosku jednakową formę. W obu znaczeniach zapisujemy ją od małej litery.
Spójrz na poniższe przykłady:
Italia – italiano 🡪 Włochy – włoski, Włoch
Polonia – polacco 🡪 Polska – polski, Polak
Inghilterra – inglese 🡪 Anglia – angielski, Anglik
Francia – francese 🡪 Francja – francuski, Francuz
Germania – tedesco 🡪 Niemcy – niemiecki, Niemiec
Spagna – spagnolo 🡪 Hiszpania – hiszpański, Hiszpan
Russia – russo 🡪 Rosja – rosyjski, Rosjanin
America – americano 🡪 Ameryka – amerykański, Amerykanin
Africa – africano 🡪 Afryka – afrykański, Afrykanin
Czy przymiotniki w języku włoskim podlegają odmianie?
Tak, muszą być one zgodne z rodzajem rzeczownika.
Jaką końcówkę przyjmują przymiotniki w rodzaju żeńskim?
Przyjmują końcówkę -a (l.poj.) oraz -e (l.mn.).
Jaką końcówkę przyjmują przymiotniki w rodzaju męskim?
W rodzaju męskim przymiotniki kończą się na -o (l.poj.) oraz -i (l.mn.).
Jakiemu rodzajowi odpowiada końcówka przymiotnika -e w liczbie pojedynczej?
Końcówka ta pojawia się zarówno w rodzaju męskim, jak i żeńskim.
Jaką końcówkę dodajemy do przymiotnika, aby go wzmocnić?
Dodajemy końcówkę -issimo.
Gdzie stawiamy przymiotnik w j. włoskim?
Przymiotnik stawiamy zwykle po rzeczowniku. Postawiony przed rzeczownikiem ma często znaczenie przenośne.
Jaką literą zapisujemy nazwy mieszkańców w języku włoskim?
Zapisujemy je małą literą.
Wykorzystując opisane powyżej zasady, przetłumacz poniższe zdania z języka polskiego na włoski:
Barbara
Odkryj, jak właściwie stosować rodzajniki określone do rozróżnienia rodzaju rzeczowników, zrozum wyjątki i specjalne przypadki. Poznaj włoską gramatykę dzięki naszemu przewodnikowi.
Barbara
Naucz się, jak używać zaimków osobowych w języku włoskim. W artykule znajdziesz przegląd funkcji, użycia i odmiany zaimków osobowych. Przykłady, kontekst i praktyczne wskazówki – to wszystko czeka na Ciebie w artykule.
Barbara
Naucz się odmiany włoskich czasowników. W języku włoskim czasowniki regularne odmieniają się według trzech koniugacji. W artykule omówimy każdą z nich i przyjrzymy się
