Niemiecki przyimek in można tłumaczyć zarówno jako do, jak i w. Zależnie od znaczenia łączy się on z rzeczownikiem w innym przypadku. Kiedy mówimy o ruchu, przemieszczaniu się, używamy biernika (Akkusativ). Kiedy zaś mówimy o lokalizacji, znajdowaniu się gdzieś, używamy celownika (Dativ). Porównaj:
Pytanie pomocnicze | Konstrukcja | Przykład |
|---|---|---|
wohin? (dokąd?) | in + Akkusativ | Ich gehe in die Bäckerei. |
wo? (gdzie?) | in + Dativ | Ich bin in der Bäckerei. |
Uwaga: nach Hause – do domu, zu Hause – w domu.
Konieczna jest tutaj znajomość rodzajników oraz ich odmiany w bierniku (Akkusativ) i celowniku (Dativ), o których pisaliśmy tutaj: Akkusativ | Dativ.
Zwróć uwagę na formy ściągnięte powstałe z przyimka i rodzajnika (są one używane znacznie częściej niż formy bez ściągnięcia):
Przypadek | Forma ściągnięta | Przykład |
|---|---|---|
Akkusativ | in + das = ins | Wir gehen ins Kino. |
Dativ | in + dem = im | Wir sind im Kino. |
Także wskazując miejsce pracy, często użyjemy przyimka in z rzeczownikiem w celowniku (Dativ), np.:
Innych przyimków użyjemy natomiast, aby powiedzieć do pracy lub w pracy:
zur Arbeit (do pracy), a nie in die Arbeit, np.
auf der Arbeit (w pracy), np.
Tego typu wyrażeń najlepiej uczyć się na pamięć, dzięki czemu unikniemy błędów i będziemy brzmieć naturalnie w rozmowie z rodzimymi użytkownikami języka niemieckiego.
Aby oddać w języku niemieckim połączenia w z nazwami krajów (np. w Polsce), stosujemy wyrażenia z in. Należy tylko pamiętać o zasadzie, że nie używamy rodzajnika przed nazwami krajów, które mają rodzajnik das (czyli przed ich zdecydowaną większością), np.:
W innych przypadkach stosujemy rodzajnik określony w celowniku:
W liczbie pojedynczej | W liczbie mnogiej |
die Schweiz → in der Schweiz (w Szwajcarii) | die USA → in den USA (w USA) |
die Ukraine → in der Ukraine (w Ukrainie) | die Niederlande → in den Niederlanden (w Niderlandach) |
der Vatikan → im (od in dem) Vatikan (w Watykanie) | die Philippinen → auf den Philippinen* (na Filipinach) |
* W tym przykładzie pojawia się przyimek auf, gdyż Filipiny to państwo wyspiarskie.
Więcej o niemieckich rodzajnikach znajdziesz w naszym wpisie: Niemieckie rodzajniki określone i nieokreślone.
Gdy mówimy, że mieszkamy przy jakiejś ulicy, używamy zawsze zwrotu Ich wohne in der… straße. Zapamiętaj, że w takich przypadkach używamy konstrukcji:
in der + nazwa ulicy + Straße
Słowo ulica zawsze doklejamy po jej nazwie. Oto przykłady:
in der Schillerstraße
in der Warszawska-Straße.
Przyimka in używamy też w wyrażeniach:
im Bahnhof – na dworcu
im Flughafen – na lotnisku
ale tylko jeśli chcemy powiedzieć, że dane miejsce znajduje się w budynku dworca lub lotniska, np.:
Natomiast jeśli chcemy odnieść się do czyjejś obecności na lotnisku lub na dworcu, używamy przyimka an, np.:
Rozpocznij naukę niemieckiego w aplikacji do nauki języków Prestonly. Wypróbuj bezpłatnie przez 7 dni i zyskaj:
Czas na krótką powtórkę!
Kiedy używa się przyimka in z biernikiem (Akkusativ)?
Przyimek in łączy się z biernikiem, gdy mówimy o ruchu lub przemieszczaniu się – odpowiada na pytanie wohin? (dokąd?).
Kiedy stosujemy in z celownikiem (Dativ)?
Jeśli mówimy o lokalizacji, czyli gdzie coś lub ktoś się znajduje, używamy in z celownikiem.
Jakie są formy ściągnięte przyimka in?
Stosujemy dwie formy ściągnięte:
in + das = ins
in + dem = im
Czas na ćwiczenia! Sprawdź się i uzupełnij zdania odpowiednimi przyimkami i rodzajnikami. Jeśli to możliwe, użyj form ściągniętych.
Karolina
Rodzajniki informują nas między innymi o rodzaju rzeczownika. W języku niemieckim występują trzy rodzaje rzeczowników: męski (m), żeński (f), nijaki (n). Większość słowników do określania rodzaju rzeczownika stosuje oznaczenia maskulin (m), feminin (f), neutrum (n). Wyróżniamy dwa typy rodzajników: określone i nieokreślone.
Karolina
Zaimek pytający rozpoczyna tzw. pytania o informację, po niemiecku nazywane również W-Fragen, ponieważ wszystkie zaimki pytajne rozpoczynają się na literę w.
Karolina
Zaimki osobowe (Personalpronomen) w zdaniu zastępują użyty wcześniej rzeczownik i pomagają nam unikać powtórzeń. Niemieckie zaimki osobowe przybierają różne formy – a to dlatego, że nie tylko wskazują osobę i liczbę, ale odmieniają się także przez przypadki.
